Nasıl bir sonuç çıkar bilmiyorum ama çıkacak sonucun kimseyi memnun etmeyeceğini iyi biliyorum.
Nasıl bir sonuç çıkar bilmiyorum ama çıkacak sonucun kimseyi
memnun etmeyeceğini iyi biliyorum. Ne de olsa neyi duymak istiyorsa kulaklar,
onu söylüyor diller. Ayıptır arkadaş…
Türkiye’nin aydın/yazar potansiyelini hep merakla ve ilgiyle
izlesem de yaşadığı handikabın farkında olmayan, hatta çoğu zaman ikiyüzlü
pratik sergileyen rantçılar olarak değerlendirmekten kendimi alıkoyamıyorum.
Özellikle iktidar ya da muhalefet yayın organlarında yazan çizen arkadaş
diyelim sen kendi savunduğun düşünce, inanç, ideoloji neyse ona göre propaganda
yapmakla görevlisin. Dikkat edersen toplumu aydınlatmayı ahlaki bir görev
belleyen insan tanımını hiç tartışmıyorum bile. Çünkü neredeyse hiçbiri bunu
dert etmediği buna en yaklaşanın bile bedelsiz, pahasız bir şekilde laf
cambazlığıyla bunu kurtaracağını düşünüyor.Ama biraz insaf be kardeşim…
Belki inandığından, belki yaranmaktan, belki de
görevlendirildiğinden her türlü adımı şüpheyle ve çarpıtarak ele alıyorsun. Ama
sanıyor musun ki bu ukalalığının yanına kalacağını?
Her şeyden önce şunu sormak gerekir, içinde yaşadığımız
ülkenin bugünkü hallerine nasıl geldik? Varsa biraz demokratik gelişme ne
pahasına gerçekleşti diye insan dönüp bir bakmaz mı? Bu kadar mı körleşebilir
gözler? Bu kadar mı kayıtsız kalır insan gerçeklere?
Baktılar diyalog ve barışçıl çabaların önü tıkanmış, savaş
devreye girmiş, savaşı yürütenlerin de onları taktığı yok hep bir ağızdan aman
barış olsun, siyasi ortam oluşsun, diyalog müzakere gelişsin diye söylenmeye.
E, oldu ya; ama yok bu sefer de hep bir ağızdan yükleniyorlar bunu yaratanlara.
Neden onların sözleri bizimkinden daha çok dinleniyor? O’nun kadar neden biz
dinlenmiyoruz? Kalkıyorlar bu sefer karalamaya, çamur atmaya…
Abdullah Öcalan siz ne derseniz deyin, ne kadar kendinizi
zorlarsanız zorlayın hem etkinliği hem tecrübe ve birikimi, hem de tarihsel
toplumsal derinliğiyle gerçek bir önder. Sizin aklınıza bile getiremeyeceğiniz
düzeyde yönlendirme ve sözünü dinletme gücüne sahip. Bunu şüphesiz yürüttüğü
mücadele ve gösterdiği direnişle gerçekleştirdi.
O da sıradan bir insandı. Hayalleri, özlemleri olan bir
üniversiteliydi. Ama neredeyse hiçbirinizin olmadığı kadar zekiydi, içinde
yaşadığı çağ ve halk gerçekliği karşısında sorumlu ve ilgiliydi. Bunun
sonucunda Kürt halkının yeniden ayağa kalkmasına neden olan ve kırk yılı aşan
bir mücadeleyi neredeyse tamamen kendi bireysel çabalarının ürünü olarak
oluşturdu.
Binlerce insan onun için savaştı, onbinlerce insan onun adını
haykırarak ölüme yürüdü, yüzlerce genç, yaşlı, kadın, erkek onun için
kendilerini diri diri ateşe verdi. Ve bugün daha milyonlar onun bir sözüne
bakıyor. Gerçekten bugün bu ülkede demokrasi adına bir şeyler konuşuluyorsa
bunun bir nedeni de Abdullah Öcalan’ın bunu öne çıkarmasıdır. Şüphesiz tek
mücadeleci o değildi ama temel yürütücünün o olduğunu anlamak lazım.
Diyelim ki demokratik seçeneği devreden çıkardı ve savaş
dedi, ne olabileceğini o kıyaslamalı düşünceler alabiliyor mu?
Tam 12 yıldır tek başına kaldığı o hücrede Türkiye demokrasi
hareketinin güçlenmesi için her türlü işkence, baskı, teşhir ve tecride rağmen
çaba harcayan bir insanın daha adaletli değerlendirilmesi gerekmiyor mu?
O kadar çağdaşlıktan dem vuran insan var şu Türkiye’de bir
tanesi çıkıp hakkını teslim etme adilliğini gösteremiyor. Bu da yetmezmiş gibi
şöyle bir soru üzerinden ince bir saldırıya girişiyor kimileri.
Mandela ile benzerliği var mı, yok mu?
Bu kadar olur yani. Bir insan kendini ancak bu kadar
basitleştirebilir. Ancak bu kadar yaşadığı toplumdan uzak, bu kadar sorumsuz,
bu kadar ukala olur. Kendini hiçlik düzeyinde hizmete adamış, benlik adına,
egosunu tatmin adına tüm beşeri zaaflardan yüz geri etmiş biri üzerine haklı
olarak yürütülen ve tarihsel benzerlikleri öne çıkaran tartışmaları getirdiği
noktaya bak.
Bu soruyla amaçlanan da şu; aman Öcalan şimdi dünya
düzeyinde tanınan ve haklı mücadelesi sonucu ulaştığı düzeyle birçoklarına
örnek olmuş bir insanla bir tutulmasın. Mandela’nın kendisi bile kalkmış
Öcalan’a kardeşim şeklinde samimi bir hitapta bulunmuş, Mandela’nın en
yakınlarının bile kesin benzerlik kurduğu Öcalan’ı kıyaslama gereği bile
bulmamış ama sen kalk vallahi bana göre benzemiyor de.
Uzatmanın anlamı yok. Özcesi durum şu; Abdullah Öcalan
Türkiye tarihinde yaptıkları ve yapacaklarıyla silinmez ve küçültülemez bir
yere sahiptir. Kimsenin ve hiçbir şeyin bu etkinliği silme gücü ve kapasitesi
de yoktur. Bu yüzden beyhude çabalarla enerji harcanmasın. Bu saldırganlığı iş
edinmiş kimi yazar tayfasının da bu konuda biraz daha edepli olması zamanı
gelmiş de geçiyor. Yoksa gün gelir birileri çıkar da yakasından tutarlar
insanın. Hesabını da sorarlar. Ne birilerini çıkarıp aleyhinde konuşturmak, ne
de her noktasından tutup antipropagandasını yapmanın kimseye bir faydası
olmayacağı gibi başa dert de olur…
